Τοποθετήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 18ης Νοεμβρίου 2019

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 18ης Οκτώβρη 2019 ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος, έθεσε εκτός ημερήσιας διάταξης τα εξής ζητήματα:

«Για τη στάση του δήμου στα δικαστήρια που έχουν προσφύγει οι εργαζόμενοι, πρέπει να είναι καθαρή η τοποθέτηση του δημοτικού συμβουλίου. Χρειάζεται με σαφήνεια να καταλήξουμε ώστε να εξασφαλίζεται ότι ο δήμος θα εκπροσωπείται στο δικαστήριο και ο εκπρόσωπός του θα στηρίζει το αίτημα των εργαζομένων που εργάστηκαν για ένα χρόνο, γιατί δεν πρόκειται για 8μηνα, αλλά για εργαζόμενους που δουλεύουν ένα χρόνο στο δήμο της Αθήνας μετά τις παρατάσεις.

Βάλαμε πριν από ένα μήνα το πρόβλημα του 42ου ΓΕΛ και του 4ου ΓΕΛ Αθήνας. Απάντηση από το δήμο δεν πήραμε. Όμως επειδή η Κ.Ο. του ΚΚΕ κατέθεσε και ερώτηση στη Βουλή, προσέξτε πώς απαντάει ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησής σας. Λέει λοιπόν ότι υπάρχει πρόγραμμα προϋπολογισμού 320 εκ. ευρώ για ανέγερση – επανάχρηση δημοτικών κτιρίων για να αξιοποιηθούν για ΓΕΛ, Επαγγελματικά Λύκεια, Ειδικά Σχολεία. Ο δήμος της Αθήνας δεν έχει καταθέσει ακόμα αίτημα στο υπουργείο Εσωτερικών για να αξιοποιηθεί αυτό το ποσό. Όπως, επίσης, ο δήμος της Αθήνας δεν έχει καταθέσει αίτημα για ένα άλλο πρόγραμμα που αφορά βελτίωση υποδομών πρωτοβάθμιας – δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για εξυπηρέτηση ΑμΕΑ σε σχολικές μονάδες. Και έχουμε βάλει τρεις φορές θέμα για το ΕΕΕΕΚ Κωφών και για το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο στον Κολωνό. Ενώ, επίσης, για το συγκεκριμένο σχολείο που έχει φτιαχτεί με ΣΔΙΤ -τις ΣΔΙΤ για τις οποίες λέγατε ωραία και μεγάλα λόγια- απαντάνε οι ΚΤΥΠ, μέσω του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών στην ερώτηση που έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή,  ότι ο συγκεκριμένος φορέας, ο ιδιώτης δηλαδή που έφτιαξε αυτό το σχολείο, το 42ο ΓΕΛ και το 4ο ΓΕΛ, δεν έχει κάνει δέκα ενέργειες που είναι υποχρεωμένος από τη σύμβασή του. Ούτε καν τους ελέγχετε!

Αντίθετα, οι Κτιριακές Υποδομές του δήμου ζητάνε από το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών, στη Νεάπολη Εξαρχείων, ένα σχολείο με 170 μαθητές στο οποίο υπάρχουν αίθουσες που δεν μπορεί ούτε να κάτσει άνθρωπος, όχι να κάνει μάθημα -υπάρχουν και φωτογραφίες για αυτό το αχούρι που λέγεται σχολείο- τους ζητάει λοιπόν η Διεύθυνση Σχολικών Κτιρίων να αδειάσουν αίθουσες για τις ανάγκες του συστεγαζόμενου Δημοτικού Σχολείου.

Συνεννοηθήκαμε με το σύλλογο διδασκόντων να φέρουν αίτημα στο δημοτικό συμβούλιο με τις υπογραφές τους για να συζητηθεί η ανάγκη άμεσης λύσης στην έλλειψη αιθουσών στο 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών, αλλά και για να υλοποιηθεί η απόφαση που υπάρχει από το 2015 να μεταστεγαστεί το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών στο κτίριο της Πρασσά. Όταν συζητάγαμε για να αξιοποιηθούν οι χώροι που είχαν καταληφθεί και που σήμερα είναι αδειανοί, για σχολεία που δεν έχουμε, ακούγαμε «ιστορίες». Λοιπόν, υπάρχει αίτημα το 2ο ΕΠΑΛ να πάει στο κτίριο της Πρασσά. Ένα σχολείο το οποίο έχει 170 μαθητές, 94 πρόσφυγες και από τους υπόλοιπους μαθητές πολλοί είναι μεταναστόπουλα. Αυτός που στερεί σε αυτά τα παιδιά τη δυνατότητα να παρακολουθούν μαθήματα σε ανθρώπινες αίθουσες είναι και υπόλογος. Εμείς θα επανέλθουμε μαζί με το σύλλογο διδασκόντων για την ανάγκη άμεσης μετεγκατάστασης αυτού του σχολείου.

Τέλος, στηρίζουμε το αίτημα του συλλόγου «Η Πρόοδος» με 43 υπογραφές. Είναι οι ρακοσυλλέκτες που ζητούν να συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο εντός ημερησίας διάταξης τη δημιουργία σύγχρονου παζαριού ρακοσυλλεκτών στην Αθήνα με ευθύνη του δήμου. Για να σταματήσει η προβληματική κατάσταση που υπάρχει στην Αγίου Πολυκάρπου που λειτουργεί το παζάρι σήμερα».

Στη δευτερολογία του για τα θέματα εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση, ο Νίκος Σοφιανός έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:

«Για να είμαστε σύντομοι και ουσιαστικοί και για να μην μπλέξουμε σε μία ερμηνεία του πώς πρέπει να στέκεται η νομική υπηρεσία του δήμου, εμείς λέμε ότι ο δήμος στις δίκες πρέπει να μένει αυστηρά στο πολιτικό μήνυμα που βγάζει το δημοτικό συμβούλιο, που είναι ότι στηρίζουμε το δικαίωμα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Άρα στηρίζουμε αυτό που ζητούν από το δικαστήριο.

Ένα δεύτερο θέμα. Όταν θα συζητήσουμε για τους χειροτέχνες, θα έρθει μπροστά μας το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι ότι η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου τους υποχρεώνει σε νέες αιτήσεις. Και η άρνησή τους είναι ακριβώς σε αυτές τις νέες αιτήσεις, γιατί αυτομάτως φορολογούνται σαν επαγγελματίες με ταμειακές μηχανές. Ο δήμος λοιπόν για να κάνει νέα χωροθέτηση πρέπει να πάρει νέες αιτήσεις από τους χειροτέχνες, με βάση το νομικό πλαίσιο. Άρα πρέπει ο δήμος να συμφωνήσει, με μία έννοια, με μια τροπολογία στη Βουλή για να αλλάξει ο νόμος που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με την ψήφο και των άλλων κομμάτων, πλην του ΚΚΕ που ψήφισε παρών. Το λέω αυτό γιατί θα καταθέσουμε ερώτηση στη Βουλή για το πρόβλημά τους.

Και τέλος, όσον αφορά τα σχολεία, να έρθει θέμα συζήτησης και να δούμε αναλυτικά την κατάσταση της κτιριακής υποδομής στα σχολεία του δήμου της Αθήνας. Μέχρι τότε εμείς θα επιμένουμε, ζητώντας κατά σχολική μονάδα συγκεκριμένα μέτρα».

Στη συζήτηση για τις παραχωρήσεις σχολικών χώρων, ο Νίκος Σοφιανός ανέφερε τα ακόλουθα:

«Εμείς δεν έχουμε τη θέση ότι τα σχολεία πρέπει να είναι ανοιχτά γενικώς και αορίστως. Το δημοτικό συμβούλιο έχει ευθύνη για το ποιοι χρησιμοποιούν τους χώρους των σχολείων. Μια σειρά δραστηριότητες που αναπτύσσονται στα σχολεία καλώς αναπτύσσονται, αλλά πρέπει ο δήμος να συμβάλει για να μην μεγαλώνει και το κόστος για τη λαϊκή οικογένεια που συμμετέχει σε αυτές τις δραστηριότητες. Δεν θα αναφερθώ στον λάθος χειρισμό γύρω από το Πακιστανικό σχολείο, το σχολείο δηλαδή που λειτουργεί από την Πακιστανική κοινότητα.  Λειτουργούσε εδώ και δύο χρόνια και πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στην εισήγηση –και εμείς συμφωνούμε– στο ότι είναι η μόνη εξαίρεση που δίνει άδεια λειτουργίας για 2019 – 2020. Άρα και με χρόνο και με ορίζοντα. Πρέπει να στηριχτούν οι προτάσεις που έρχονται για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στους μετανάστες. Είναι αναγκαίο για να μπορεί αυτός ο κόσμος που αναγκαστικά βρίσκεται στην Αθήνα, στην Ελλάδα λόγω οικονομικών ή πολιτικών προβλημάτων, που δουλεύει, που φορολογείται, που πληρώνει στο δήμο της Αθήνας, να έχει επαφή με τη γλώσσα του. Να έχει επαφή με την πατρίδα του. Γιατί εμείς δε θέλουμε οι μετανάστες να γίνουν Έλληνες ώστε να αποκτήσουν δικαιώματα, αλλά να τα έχουν με την εθνικότητα που έχουν. Αν κάποιοι από αυτούς αργότερα θελήσουν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια με τους νόμους που προβλέπονται, να την αποκτούν. Με αυτή την έννοια συμφωνούμε και για τις άλλες κοινότητες που δίνονται χώροι για την εκμάθηση της μητρική γλώσσας. Όμως έχουμε λόγο για το αν θα πληρώνει ο μετανάστης σε αυτές τις διαδικασίες. Πρέπει να έχουμε μια παρέμβαση ως δήμος σε αυτό -δεν αναφέρομαι στην Πακιστανική κοινότητα- αλλά διαβάζω για τη ρωσική γλώσσα και πιθανόν να έρθουν κι άλλα αιτήματα. Συμφωνούμε επίσης, από τη στιγμή που οι ενορίες δεν χρησιμοποιούν τα σχολεία για κατήχηση, αλλά για δημιουργική, αθλητική, πολιτιστική δραστηριότητα και μάλιστα χωρίς όρους σαν αυτούς που οι νεοναζιστές προσπαθούσαν να επιβάλλουν στην Αθήνα, δηλαδή το «μόνο για Έλληνες», αυτές οι παραχωρήσεις να δοθούν και στις ενορίες, από τη στιγμή φυσικά που ελεγχθεί ότι το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων τους δεν είναι για κατήχηση.

Η διαφωνία μας είναι στην παραχώρηση σε ΜΚΟ. Και δεν είναι κάτι καινούργιο όσον αφορά εμάς. Η «ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ» είναι ΜΚΟ που μάλιστα έχει σχέση με πολλά προγράμματα. Διαφωνούμε λοιπόν με την παραχώρηση σχολικών χώρων σε αυτή. Όπως διαφωνούμε και με την παραχώρηση στην ΑΜΚΕ «Θαύμα». Θεωρούμε, ακόμα, ότι έχει τη δυνατότητα ο ΟΠΑΝΔΑ, αυτό που κάνει σε ένα δημοτικό σχολείο που του το παραχώρησε ο δήμος για τις δραστηριότητές του, να επεκταθεί και σε άλλα. Έχουμε γυμναστές, έχουμε υποδομή, έχουμε ανθρώπους και μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα σχολεία για δημιουργική απασχόληση στις λαϊκές οικογένειες, ειδικά σε περιοχές που έχουμε σοβαρή τέτοια πίεση αλλά και οικονομική δυσκολία. Γιατί ξέρετε, ακόμα και μια απογευματινή δραστηριότητα με 8 ευρώ το παιδί που αναγκάζονται να κάνουν οι σύλλογοι γονέων, για δύο παιδιά είναι 16 ευρώ και αυτά είναι λεφτά κάθε μήνα, ειδικά αν μιλάμε για οικογένειες που ζουν στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και στα όρια ή λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας».

Στη συζήτηση για τη στέγαση του Καλλιτεχνικού σχολείου, ο Νίκος Σοφιανός έκανε την παρακάτω τοποθέτηση:

«Η ανάγκη είναι δεδομένη. Πρέπει να υπάρχει Καλλιτεχνικό σχολείο στην Αθήνα, με σύγχρονες υποδομές γιατί είναι ιδιαίτερο σχολείο. Γιατί μια κτιριακή υποδομή της δεκαετίας του ’60 δεν μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες.

Να δούμε συνολικά ποια είναι η εικόνα των αναγκών σε σχολεία. Εμείς θεωρούμε ότι επειδή άδειασε η Πρασσά, όπως και η Σουρμελή που επίσης ήταν σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, βρίσκεται μια εύκολη λύση και λέτε το Καλλιτεχνικό να πάει στην Πρασσά και «καθαρίσαμε». Και την ίδια ώρα στο τεχνικό πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό δεν προβλέπονται χρήματα, γιατί το κτίριο της Πρασσά για να αξιοποιηθεί θέλει σοβαρές παρεμβάσεις, οι οποίες είναι γνωστές από το 2015, όταν υπήρξε απόφαση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών να πάει εκεί, όταν  άδειασε στο πλαίσιο των συγχωνεύσεων της κυβέρνησης Σαμαρά και ακολούθησαν κι άλλες μετά.

Χρειάζεται να βρεθεί χώρος για το Καλλιτεχνικό σχολείο, να εγγραφούν κονδύλια συγκεκριμένα, να αξιοποιηθεί το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» το οποίο δεν πρόβλεψε η προηγούμενη δημοτική αρχή να αξιοποιηθεί και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που έχετε ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες. Το 2ο ΕΠΑΛ, ένα σχολείο που είναι 100 μέτρα από το κτίριο της Πρασσά να εγκατασταθεί εκεί και ταυτόχρονα το Καλλιτεχνικό σχολείο να εγκατασταθεί σε ένα κτίριο αντίστοιχο με τις ανάγκες που έχει ως ιδιαίτερο σχολείο».

Στη συζήτηση για το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου ο  Χάρης Βουρδουμπάς είπε τα εξής:

«Τα βασικά σημεία της πολιτικής κάθε διοίκησης αποτυπώνονται σε ένα τεχνικό πρόγραμμα με την έννοια των ιεραρχήσεων, των προτεραιοτήτων. Εμείς από την αρχή, πριν εξηγήσουμε ορισμένα πράγματα από την πλευρά που το βλέπουμε, να πούμε ότι θεωρούμε ότι το τεχνικό πρόγραμμα δεν ανταποκρίνεται στις επείγουσες και σημαντικές ανάγκες και με αυτή την έννοια θα το καταψηφίσουμε.

Αναφέρατε κ. Δήμαρχε μια πολύ μεγάλη διαφορά σε σχέση με τους προϋπολογισμούς που αναφέρονται στο τεχνικό πρόγραμμα και ότι είναι πολύ μεγαλύτεροι από τους αντίστοιχους προηγούμενων τεχνικών προγραμμάτων κ.ο.κ.

Οι προϋπολογισμοί όμως δεν περιλαμβάνουν μέσα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι εκπτώσεων που θα υπάρξουν μετά τη συμβασιοποίηση των τεχνικών έργων, άρα αυτά τα πολύ μεγάλα νούμερα που έχετε δώσει δεν είναι δεδομένο ότι θα είναι έτσι. Αυτό όμως που μάλλον είναι ακριβές και μπορούμε να το συγκρίνουμε, είναι τα νούμερα για το 2020. Αυτά, βλέποντας κάποιος το φετινό σας τεχνικό πρόγραμμα και το περσινό της προηγούμενης διοίκησης και αφαιρώντας ένα πολύ μεγάλο έργο για το 2020, που είναι ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμάτων, επί της ουσίας είναι μικρότερο σε συνολικό ύψος.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο βασικός στόχος που θέσατε στην εισήγησή σας, ότι τον πρώτο χρόνο αντιμετωπίζουμε τα επείγοντα προβλήματα και τα επόμενα χρόνια θα κάνουμε εμβληματικά έργα, κατά τη γνώμη μας δεν καλύπτεται από το τεχνικό πρόγραμμα που καταθέτετε.

Αναφέρω ενδεικτικά: Σε σχέση με τα σχολεία. Έχουμε θέσει θέμα πάρα πολλές φορές, έχουμε ζητήσει να γίνει συγκεκριμένη συζήτηση εντός ημερήσιας διάταξης του δημοτικού συμβουλίου και περιμένουμε να δούμε πότε θα γίνει αυτό. Λέμε ότι είναι πραγματικά ανεπαρκής η πρόβλεψη για περίπου 1,8 εκ. ευρώ από τα συνεχιζόμενα έργα που αφορούν σχολεία συν τους επιπλέον κωδικούς που έχετε βάλει για συντηρήσεις κτιρίων και σχολείων, που είναι μεν ύψους 30 εκ. ευρώ, αλλά μόνο τα 2,5 εκ. ευρώ αφορούν το 2020, όπως είπε και ο κ. Ηλιόπουλος νωρίτερα. Αναφέρεται -και θα ήταν καλό να διευκρινιστεί κιόλας- ότι θα υλοποιηθεί μέχρι το τέλος του χρόνου το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» ύψους 1,5 εκ. ευρώ περίπου. Από την εικόνα που εμείς έχουμε από τα 50 σχολικά συγκροτήματα που είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα μόνο σε 4 – 5 έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες. Πώς είναι δυνατόν να απορροφηθεί μέσα σε ενάμισι μήνα που απομένει μέχρι το τέλος του χρόνου όλο το ποσό και δεν μεταφέρεται για του χρόνου, παρά μόνο περίπου 1000 ευρώ, νομίζω, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα είναι. Είναι ένα ερώτημα που αξίζει να απαντηθεί.

Όπως και να είναι, με τα δεδομένα της συζήτησης που προηγήθηκε για τις μετεγκαταστάσεις σχολείων και για την ανάγκη νέων σχολικών κτιρίων, θεωρούμε ότι ούτως ή άλλως αυτά τα κονδύλια είναι πάρα πολύ λίγα και υπάρχει και μια ακόμα πλευρά επειδή αναφερθήκατε και στις μελέτες. Είναι προφανές ότι χρειάζεται μία συγκεκριμένη διαδικασία για να γίνουν αυτά. Είναι ζήτημα πολιτικής αντίληψης, στάσης και λογικής που έχετε και εσείς -και είχε και η προηγούμενη διοίκηση βέβαια- που έχουν οδηγήσει, σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές επιλογές του κεντρικού κράτους, σε πολύ σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν και με το προσωπικό της τεχνικής υπηρεσίας, όπως και σε άλλες υπηρεσίες του δήμου. Αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει καθόλου στο «κάδρο» των έργων το ζήτημα της αυτεπιστασίας και να υπάρχουν μόνο εργολαβίες, σχεδόν αποκλειστικά, σχεδόν για τα πάντα. Ορισμένα έργα μικρού βεληνεκούς, σε σχολεία, σε κοινόχρηστους χώρους και σε δημοτικά κτίρια θα μπορούσαν να γίνονται με το προσωπικό του δήμου. Και οι μελέτες θα μπορούσαν να γίνονται από το προσωπικό του δήμου και να μην δίνονται όλα έξω ή σχεδόν όλα έξω, για να είμαι ακριβής.

Δεύτερο παράδειγμα. Μπαίνει και φέτος -όπως και στο περσινό τεχνικό πρόγραμμα- ο κωδικός για την ανέγερση του 11ου νηπιαγωγείου, χωρίς πρόβλεψη χρηματοδότησης. Και με δεδομένο ότι από του χρόνου ο δήμος Αθήνας μπαίνει στη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, είναι τεράστιο ερώτημα πώς θα γίνει αυτό μέχρι την επόμενη χρονιά ή αν θα συζητάμε του χρόνου τέτοια εποχή για προκάτ και λυόμενα.

Τρίτο παράδειγμα σε σχέση με την οδοποιία. Επίσης ισχύει αυτό που είπαμε και προηγούμενα, ότι μπαίνει για νέα έργα ένας τεράστιος προϋπολογισμός 95 εκ. ευρώ, αλλά μόνο τα 5,7 εκ. ευρώ αφορούν το 2020. Όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε βάθος τριετίας. Άρα με αυτή την έννοια και αυτό είναι ένα στοιχείο που συνηγορεί στα όσα προανέφερα.

Τέταρτο. Βάζετε τον κωδικό για τις κατεδαφίσεις των ετοιμόρροπων κτιρίων, ενώ δεν προβλέπονται καθόλου απαλλοτριώσεις. Επειδή το έχουμε αναδείξει και το έχουμε επαναφέρει σε δύο συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου το προηγούμενο διάστημα, αλλά και ο κωδικός που προβλέπεται για τις κατεδαφίσεις σημαίνει ότι αυτά που έχουν αποφασιστεί για τα 13 κτίρια δεν φτάνουν. Ο νέος κωδικός που μπαίνει και αυτός προβλέπει απορρόφηση των χρημάτων το 2021 και 2022.

Δύο τελευταία παραδείγματα. Το ζήτημα με τους κοινόχρηστους χώρους. Κάναμε μία παρέμβαση στο ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ, αναδεικνύοντας μια σειρά ζητήματα που αφορούν και τις παιδικές χαρές και τα αθλητικά κέντρα. Τα νούμερα, παρότι ανεβάζετε το ποσό στον κωδικό που αφορά τις «αποκαταστάσεις και ανακατασκευές των κοινόχρηστων χώρων», από τα 6,2 εκ. ευρώ στα 9 εκ. ευρώ, παρόλα αυτά και εδώ η απορρόφηση για το 2020 αφορά μόνο 199.000 – 200.000 ευρώ. Η κατάσταση είναι τραγική. Το 2004 στην Αθήνα υπήρχαν και λειτουργούσαν 155 παιδικές χαρές. Τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι πιστοποιημένες 40 και πρόκειται να πιστοποιηθούν άλλες 19 περίπου, με βάση τον προηγούμενο προγραμματισμό. Μιλάμε για τεράστιο πρόβλημα, για ολόκληρες γειτονιές που δεν έχουν παιδικές χαρές. Πολύ σοβαρά προβλήματα υπάρχουν επίσης σε μια σειρά αθλητικά κέντρα, γηπεδάκια κλπ., άρα θεωρούμε επίσης ότι και εδώ το συγκεκριμένο τεχνικό πρόγραμμα δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες.

Τέλος, μια κουβέντα σε σχέση με τα αντιπλημμυρικά. Μπαίνει η μελέτη για την περιοχή της Ριζούπολης, αλλά δεν μπαίνουν έργα. Που σημαίνει ότι ένα θέμα που είναι επείγον και το έχουμε αναδείξει και εμείς και φορείς της περιοχής, δεν προβλέπεται να αντιμετωπιστεί μέσα στο 2020.

Νομίζουμε ότι και αυτό το φετινό τεχνικό πρόγραμμα δεν διαφέρει σημαντικά από τη ρότα που ακολουθούσε και η προηγούμενη διοίκηση, επί των ιεραρχήσεων και των προτεραιοτήτων, και ότι επί της ουσίας τα όσα έχετε προβλέψει και προγραμματίσει απέχουν από τις ανάγκες».

Στην ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τον προϋπολογισμό που πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα ο Στέλιος Λάμπρου ανέφερε:

«Φυσικά ο δήμος βρίσκεται κάτω από τη γενικότερη ομπρέλα της οικονομικής πολιτικής του κράτους. Ούτε αυτός από μόνος του μπορεί να λύσει τα προβλήματα, μπορεί όμως να δώσει ανάσες και να κοντράρει αυτή την αντιλαϊκή, όπως τη λέμε εμείς, πολιτική. Τι έχουμε εδώ τώρα: Έχουμε ένα προϋπολογισμό του 2020, τον κρατικό προϋπολογισμό που τα 93% των φορολογικών βαρών τα σηκώνουν οι μικροί και οι μεσαίοι. Έχουμε επίσης ένα μεσοπρόθεσμο που έχει ψηφιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση μέχρι το 2022 που προβλέπει ότι η κρατική χρηματοδότηση για τους δήμους έχει ταβάνι, δηλαδή 2.700 και δεν πάει παραπάνω, ενώ τα έσοδα του κράτους από τη φορολογία αυξάνονται και δεν μεταβιβάζονται και τα αντίστοιχα ποσοστά που πρέπει στους δήμους και τις περιφέρειες. Αυτό εκφράζεται και στον προϋπολογισμό του Δήμου που φέρατε. Υπηρετείται αυτή η πολιτική. Οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (ΚΑΠ) είναι καθηλωμένοι, η κρατική χρηματοδότηση δηλαδή για τα λειτουργικά. Πέρσι ήταν 72.163.000, φέτος είναι 72.170.000. Δηλαδή 7.000 παραπάνω. Ούτε τη μισθοδοσία στην πραγματικότητα δεν καλύπτει αυτή η κρατική χρηματοδότηση. Κι αν συμπληρώσουμε εδώ και ορισμένα άλλα ποσά, όπως τα 3,5 εκ. ευρώ που δίνονται για τις σχολικές επιτροπές, άλλες επιχορηγήσεις περίπου 8 εκ. ευρώ, το ΕΣΠΑ και το ΠΕΠ, δηλαδή το πρόγραμμα της Περιφέρειας, συνολικά οι κρατικές χρηματοδοτήσεις πάσης φύσεως είναι 103 εκ. ευρώ. Ξέρετε πόσα μαζεύει ο δήμος από τον κόσμο; 194 εκ. ευρώ, δηλαδή τα 2/3 των εσόδων του προϋπολογισμού του δήμου είναι από τη φορολογία. Κι αν αφαιρέσεις ένα μικρό τμήμα που είναι στο μεγάλο κεφάλαιο, να το πούμε έτσι, τα υπόλοιπα τα πληρώνει ο κοσμάκης.

Θέλω να σας πω δύο παραδείγματα. Τα τέλη παρεπιδημούντων που είναι το 0,5% που πληρώνουν οι μεγαλοξενοδόχοι από τα έσοδά τους για τη διαμονή, όχι από τις καφετέριες και τα υπόλοιπα. Λοιπόν, φέτος είναι 1.487.000. Από αυτό προκύπτει ότι οι μεγαλοξενοδόχοι είχαν 297.000.000 έσοδα σε μια Αθήνα που σφύζει από τουρισμό, που οι διανυκτερεύσεις έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, και άρα ό,τι δηλώνουν πληρώνουν. Δεν έχουν προσανατολιστεί οι υπηρεσίες του δήμου όλα αυτά τα χρόνια να κυνηγήσουν τα «μεγάλα ψάρια» και όχι τους μικρούς.

Επίσης υπάρχουν ζητήματα καθήλωσης των εξόδων, δηλαδή των χρηματοδοτήσεων για κοινωνικούς σκοπούς. Π.χ. η επιχορήγηση στο ΔΒΑ πριν πέντε χρόνια ήταν 35 εκ. ευρώ και σήμερα είμαστε στα 24,5 εκ. ευρώ. Έχουν κλείσει 15 βρεφονηπιακοί σταθμοί, χωρίς να προβλέπεται το άνοιγμα κανενός νέου βρεφονηπιακού σταθμού. Άλλο θέμα: Επιχορήγηση ιδρύματος αστέγων 3 πέρσι, 3 φέτος. Έχει μειωθεί το πρόβλημα της αστεγιας στην Αθήνα; Δεν εξακολουθούν να υπάρχουν οι ανάγκες;

Επίσης έχει επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του δήμου από νομοθετικές πράξεις που του αφαιρούν έσοδα. Αν δείτε, υπάρχει για το πάρκο Τρίτση που είναι στο Ίλιον το ποσό των 125.000 ευρώ, γιατί ο ενιαίος φορέας που φτιάχθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν του έδωσε χρηματοδότηση απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τον μοίρασε στους δήμους της Αττικής γιατί ήταν ένα υπερτοπικό πάρκο. Υπάρχουν κι άλλα τέτοια ζητήματα. Υπάρχουν περίπου 500.000 ευρώ που δίνονται για άλλους σκοπούς εκτός του δήμου της Αθήνας.

Αυτά λοιπόν μας λένε ότι και ο φετινός προϋπολογισμός του δήμου διατηρεί μια υπάρχουσα κατάσταση. Δηλαδή, αντί να υπάρξει μια ανάσα, μια βελτίωση για τα λαϊκά στρώματα με μείωση των δημοτικών τελών που το προτείναμε και στη συζήτηση για τα δημοτικά τέλη και αύξηση των δημοτικών τελών στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως είναι τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, οι εμπορικές αλυσίδες κλπ για να πάρει αυτά τα λεφτά που θα υπολείπονταν από τα τέλη στη λαϊκή κατοικία και τους μικρούς επαγγελματίες. Την ίδια στιγμή που το κράτος φορολογεί τους μετόχους από το 10% που πήγε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από το 15% που ήταν, με 5% τώρα με τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ. Συμβολικός φόρος, σχεδόν μηδενικός στις εταιρείες ακινήτων, τη στιγμή που έχουν αγοράσει τη μισή Αθήνα και γίνεται πάρτι. Κι όμως αυτοί είναι σχεδόν αφορολόγητοι, χώρια το AirBnB και τη φοροδιαφυγή που γίνεται εκεί κλπ. 

Όλα αυτά τα ζητήματα, λοιπόν, έχουν να κάνουν με μια συγκεκριμένη ταξική πολιτική που υλοποιεί και η κυβέρνηση, και η Περιφέρεια και οι δημοτικές αρχές, τωρινή και προηγούμενες, γιατί ακριβώς υπάρχει ένα ζήτημα: Τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και οι μεταμνημονιακές δεσμεύσεις. Σε αυτές όλοι είναι πιστοί, κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές και φυσικά με αυτή την τακτική δεν πρόκειται να υπάρξει ανάσα για το λαό και τα κατώτερα στρώματα. Εμείς είμαστε σε διαφορετική ρότα από όλη αυτή την εξέλιξη. Το αποδεικνύουμε και στους δήμους που είχαμε και έχουμε τη διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια και αυτή τη ρότα θα συνεχίσουμε και στο μέλλον».