“Η εκπαίδευση είναι προτεραιότητα και ανάγκη. Δεν είναι κόστος. Κριτήριο ψήφου ποιος υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες”

Ο Νίκος Σοφιανός επισκέφθηκε σήμερα τρία δημοτικά σχολεία στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας (Λιοσίων, Μιχ. Βόδα, Ακομινάτου) μαζί με τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο και εκπαιδευτικό Λάμπρο Σακαρετσάνο. Πρόκειται για σχολεία με ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα για τα οποία συζήτησε αναλυτικά με τους εκπαιδευτικούς τους.

Το προηγούμενο διάστημα το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας αποφάσισε, κάτω από την πίεση γονιών που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, την ίδρυση του ΕΕΕΕΚ Κωφών & Βαρήκοων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Α΄ Αθήνας και τη λειτουργία του στο χώρο που ήδη συστεγάζονται το 54ο & 55ο Δημοτικό Σχολείο. Πρόκειται για παλιό και με πολλά προβλήματα κτίριο, κυριολεκτικά ανάμεσα σε δύο δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας, με αίθουσες διδασκαλίας ακόμα και στο υπόγειο, χωρίς φυσικό φωτισμό, κάποιες και δίπλα στον καυστήρα, όπως οι αίθουσες Η/Υ και μουσικής, με πολύ μικρό προαύλιο και σωρεία άλλων προβλημάτων. Παρά την ομόφωνη αντίδραση των συλλόγων διδασκόντων των δύο  σχολείων που με λογικά επιχειρήματα ανέδειξαν τα προβλήματα που θα προστεθούν τα ήδη υπάρχοντα, αποφασίστηκε η προσωρινή (που σημαίνει για τουλάχιστον 4 χρόνια) συστέγαση των δύο σχολείων με το ΕΕΕΕΚ, έως ότου χτιστεί το σχολείο που θα στεγάσει το τελευταίο, σε οικόπεδο που τώρα απαλλοτριώθηκε και βρίσκεται στο χώρο του ΚΑΠΑΨ, στους Αμπελόκηπους.

Στη συζήτηση με τους υποψήφιους της Λαϊκής Συσπείρωσης οι εκπαιδευτικοί   εμφανίστηκαν αγανακτισμένοι με την κατάσταση. Χαρακτηριστικά ανέφεραν:

– “Αυτοί που δήθεν κόπτονται για τους πρόσφυγες, είναι οι ίδιοι που αν υλοποιήσουν την απόφαση για συστέγαση με το σχολείο κωφών, θα πετάξουν 80 προσφυγόπουλα εκτός σχολείου, γιατί δεν θα έχουμε πλέον αίθουσες για να τα κρατήσουμε. Και είναι ειρωνεία αυτοί που δεν έχουν δει πρόσφυγα, παρά μόνο στην τηλεόραση, να σε λένε φοβικό και ρατσιστή!”.

– “Αυτοί που κόπτονται δήθεν για τα δημόσια σχολεία δεν έχουν περάσει ποτέ από εδώ, να δουν την κατάσταση του κτιρίου. Τι θα γίνει σε περίπτωση σεισμού; Θα αντέξει αυτό το κτίριο; Με τον καυστήρα; Σε θέματα πυρασφάλειας τι πρέπει να υπάρχει;

– “Δεν μπορεί να λέει το υπουργείο Παιδείας να υπάρχουν 25 παιδιά πρόσφυγες σε μία τάξη υποδοχής. Πώς να τους μάθεις τη γλώσσα, όταν υπάρχουν 10 – 12 διαφορετικές εθνικότητες μέσα στην ίδια τάξη; Κλαίνε τα παιδιά και δεν ξέρουμε γιατί κλαίνε. Δεν μπορούν να μας εξηγήσουν το γιατί”.

Κατήγγειλαν επίσης τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι γονείς των προσφυγόπουλων για να τα γράψουν στο σχολείο, λόγω του κορεσμού των σχολείων του κέντρου που δέχτηκαν τον κύριο όγκο αυτών των παιδιών, ενώ αναφέρθηκαν και  στους εκπαιδευτικούς από το σχολείο Κωφών που επίσης δεν θεωρούν κατάλληλο το κτίριο.

Ο Νίκος Σοφιανός στην συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς ανάμεσα σε άλλα ανέφερε:

“Τα προβλήματα τα γνωρίζουμε. Εξάλλου έχουμε ξαναβρεθεί και γνωρίζουμε τις  δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην προσπάθειά σας να διδάξετε παιδιά που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, παιδιά πρόσφυγες που έχουν τραυματικές εμπειρίες και συμφωνούμε ότι η εκπαίδευσή τους δεν μπορεί να γίνεται με αυτή τη λογική.

Το θέμα εδώ δεν είναι αν θέλουμε ή όχι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Το θέμα είναι με τι όρους τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες που έχουν με τη γλώσσα, αν δεν υπάρχουν τάξεις υποδοχής και αν δεν υπάρχει μια διασπορά για να μη δημιουργείται γκετοποίηση.

Η αντίδρασή σας όσο κι αν βαφτίζεται από κάποιους ρατσιστική είναι αντίδραση που ξεκινάει από το δικαίωμα των παιδιών να ενταχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το παράλογο είναι να θέλεις να στοιβάξεις σε αυτήν την προβληματική κατάσταση και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Πράγματα τα οποία πρέπει να είναι στο κέντρο της προσοχής: τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, οι λειτουργίες της πόλης, στην εποχή των μεταμνημονίων είναι κόστος.  Γι αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ανακυκλώνονται και να υπάρχουν αναπληρωτές αντί για μόνιμους, γι αυτό έχουν στραγγίξει από χρήματα οι σχολικές επιτροπές, γι αυτό τα σχολικά κτίρια είναι σε αυτή την κατάσταση.

Η εκπαίδευση όμως δεν μπορεί να είναι κόστος. Είναι προτεραιότητα και ανάγκη. Μας κατηγορεί η κυβέρνηση ότι είμαστε λαϊκιστές που ζητάμε μόνιμους διορισμούς για μόνιμες ανάγκες. Δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σχολικές επιτροπές, αλλά ανοίγουν τα σχολεία στα ιδρύματα Νιάρχου και Λάτση για να κάνουν μπίζνες με ΜΚΟ, κι όταν πρόκειται να δώσουν τα σχολεία σε αθλητικούς συλλόγους και στους συλλόγους της γειτονιάς να ζητάνε ενοίκιο.

Είναι και αυτά κριτήρια που πρέπει να σκεφτείτε μπροστά στην κάλπη, σε μία μάχη που διεξάγεται με μπόλικη επικοινωνιακή τακτική και με εκθέσεις ιδεών για την Αθήνα που δεν έχουν σχέση με τη δύσκολη πραγματικότητα.

Όλοι σας έχετε πείρα. Μην υποκύψετε στη λογική του μικρότερου κακού, που είναι κυρίαρχη και θα δυναμώσει. Μην υποκύψετε στη λογική να επιλέξω ανάμεσα στους δύο αυτόν που θα κάνει μικρότερη ζημιά, γιατί τη ζημιά δεν την αποφεύγεις, τη βρίσκεις μπροστά σου. Και στο δήμο και στην περιφέρεια και στη Βουλή, η μάχη είναι πολιτική. Οι υποψήφιοι δεν είναι ακομμάτιστοι, ακηδεμόνευτοι, αυτοδιοικητικοί ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζονται. Είναι υποψήφιοι κομμάτων. Και ο Δήμος της Αθήνας είναι και μια βιτρίνα που αξιοποιείται και για την ανέλιξη κάθε υποψήφιου στα παιχνίδια που παίζονται.

Εμείς τις δεσμεύσεις μας και πριν 4 χρόνια και τώρα μπροστά στις εκλογές θα προσπαθήσουμε να τις κάνουμε πράξη. Με άλλους όρους όμως το κάνεις σαν αντιπολίτευση, με άλλους όρους σαν διοίκηση. Πρέπει κανείς να επιλέξει αυτούς που  μπορούν και έχουν την πολιτική αντίληψη να λειτουργούν έτσι, να γυρνάνε στα σχολεία, στις γειτονιές, να λύνουν προβλήματα, γιατί υπάρχουν προβλήματα που μπορούν να λυθούν. Δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας ο δήμαρχος, αλλά μπορούν για παράδειγμα να λειτουργήσουν καλύτερα τα σχολεία. Δεν μπορεί να έχουμε 57 εκ. ευρώ πλεόνασμα στο Δήμο και να έχουμε σχολεία χωρίς καυστήρες και με σάπια καλοριφέρ, να μένει το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα – αυτό της Γκράβας – κλειστό γιατί το σύστημα θέρμανσης φτιάχθηκε το 1967 και τα ‘φαγε τα ψωμιά του. Όλα αυτά τα προβλήματα δεν διαχωρίζονται σε αυτά του δήμου και τα άλλα, τα κεντρικά. Πολιτικά είναι τα θέματα”.

Στη συνέχεια επισκέφτηκε και το 51ο Δημοτικό σχολείο στην οδό Ακομινάτου, όπου και εκεί στο επίκεντρο της συζήτησης με το σύλλογο διδασκόντων τέθηκαν τα ζητήματα της σχολικής στέγης, τα θέματα ένταξης των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση, των αναπληρωτών, αλλά ζητήματα που αφορούν τη φορολεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, τις ελλείψεις στις υπηρεσίες του Δήμου, την καθαριότητα, το πρόβλημα των ναρκωτικών και των χώρων ελεγχόμενης χρήσης, τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τα θέματα της παραβατικότητας κ.α.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του στη συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς ο Νίκος Σοφιανός τόνισε: “Με κριτήριο τις ανάγκες και έχοντας δείγματα τι έχει κάνει μέχρι τώρα και τι πολιτικές θέσεις έχει ο κάθε υποψήφιος, μπορούμε μπροστά στην κάλπη να επιλέξουμε δημοτική αρχή που δεν θα είναι υπηρέτης της κάθε κυβέρνησης και της πολιτικής της, αλλά Δήμο που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες” και τους κάλεσε να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες.